මාතොටින් එන උතුරු සුළඟේ..
ගිනි සිඹින මඩු පල්ලියේ..
මේ ගීතය මට ඇහෙනකොට මම හිටියෙ තුන වසරෙ හරි හතර වසරෙ හරි. පද වලින් කියවෙන අර්ථය 100%ක් නොතේරුණත් තේරුන ටිකෙන් මට ඒ ටීචව දැණුනා. පසුකාලීනව ගීතය ඇහෙනකොට මම මාවම උතුරු පළාතෙ උගන්වන ටීච කෙනෙක් විදිහට මවාගෙන බැලුවා. දෛවය කොයි තරම් පුදුමද. අද මම ඇත්තටම උතුරෙ ටීච කෙනෙක්. පාසල් නෙමේ. අර්ධ රාජ්‍ය අධ්‍යාපන ආයතනයක් කියලා විතරක් කියන්නම්කො. එක සිංහල වචනයක් වත් නොදන්න දමිළ ළමයින්ට අද මම උගන්වනවා.
මෙහෙ ඇවිත් උගන්වන්න ගත්ත පළවෙනි දවසෙ මම ලැබුව අත්දැකීම් ඔයාලා එක්ක බෙදා ගන්න කැමතියි. 2022 සැප්තැම්බර් මාසෙ මගේ IT කාමරයට ළමයි ටික ආවා. ඒක මගේ ඉස් ඉස්සෙලම කරන ක්ලාස් එක. ළමයි කීප දෙනෙක් ක්ලාස් එක ඇතුළෙ එහෙ මෙහෙ දුවනවා. මම ඇහුවා මොකද ළමයි මේ කියලා. එක ගෑණු ළමයෙක් මට කිව්වා මිස් එයාලට සිංහල තේරෙන්නෙ නෑ කියලා. මම කලින් දැනගෙන හිටියා දෙමළ ළමයිනුත් ක්ලාස් එකේ ඉන්නවා කියන එක. ඒත් ඒක මට ඇත්තටම දැනුන වෙලාව මේක. ඉතින් මම සරලම ඉන්ග්ලිශ් පාවිච්චි කරා එයාලගෙන් විස්තර අහන්න. යාළුවො එක්ක එක ළග තැන් වල ඉද ගන්න තමයි එයාලා කැරකි කැරකි ඉදලා තියෙන්නෙ. ඒ මගේ ක්ලාස් එකෙන් බාගයක් සිංහල ළමයි බාගයක් ටැමිල් ළමයි. දෙන්නෙක් හිටියා මුස්ලිම් ළමයි. ජනවර්ග තුනක ළමයි එකම ක්ලාස් එකක. ඒක මට හරි සතුටු හිතෙන අත්දැකීමක් උනා. මම හරි සතුටෙන් එයාලට උගන්නන ගත්තා. සාමාන්‍ය පෙළ ඉවර කරපු ළමයි. සමහර ළමයින්ට ලොකු ඉංග්‍රීසි දැනුමක් තිබුණෙ නෑ. මගෙන් ප්‍රශ්නයක් අහන්න ඕන උනොත් එයාලා ටැමිල් වලින්ම ඇහුවෙ. ඒක මට තේරෙන්නෙ නැති උනාම භාෂා දෙකම දන්න ළමයෙක් මට කියලා දුන්නා. දවසක් දෙකක් ගතවෙද්දි එයාලට මාත් එක්ක කතා කරන්න නම් ඉංග්‍රීසි ඕනෙමයි කියලා තේරුණා. ඒ නිසා දන්න හැම වචනෙම පාවිච්චි කර කර එයාලා මාත් එක්ක කතා කරන්න ගත්තා.
මේක මට අමතක වෙන්නෙ නැති අත්දැකීමක්. සතියකට දෙකකට පස්සෙ එක දවසක් ගෑණු ළමයි තුන් දෙනෙක් ක්ලාස් එකට ආවා මම තනියෙන් ඉන්නකොට. ආදරණීය හිනාවක් එක්ක එයාලා මලක් ගෙනාවා මට. ඒ වෙනකොට මටත් දෙමළ වචන ටිකක් පුළුවන් වෙලා තිබුණෙ. එයාලා කිව්වෙ මගෙ කොන්ඩෙ ගහන්න කියලා ඒ මල. ඉතින් මමත් හිනාවෙලා එයාලගෙන් කෙනෙක්ටම ඒ මල ගහන්න කියලා එයාලටම කියලා ෆොටෝ එකකුත් ගන්නවා ගත්තා.
ටැමිල් ලේඩි කෙනෙක් වගේ දැන් මිස් කියලා එයාලා සතුටෙන් ගියා. ටැමිල් ලේඩීස්ලා ඔලුවෙ මලක් ගහනවා. අපේ ස්ටාෆ් එකේ ටැමිල් මිස්ලත් සමහර දවසට ගහනවා. ඉතින් ඒ දරුවන්ට මාව ඒ විදිහට දකින්න ඕන වෙන්න ඇති.
කාලයත් එක්ක දරුවො හැමෝම මාත් එක්ක ගොඩක් සමීප උනා. අපි දෙගොල්ලගෙ භාෂාව අපි දෙගොල්ලොම නොදැන ගත්තත් අපි අතර ලොකු බැදීමක් ඇති උනා.
මගේ විෂය IT. මම දීපු Activity එකක් ඉවර කරපු ළමයෙක් ටක් ගාලා පුටුවෙන් නැගිටලා ඉවර කර ගන්න බැරි ළමයෙක් ළගට ගිහින් කරන හැටි කියලා දෙනවා දැකපු දවසෙ මට හරි සතුටක් ඇති උනා. ඒ ළමයි දෙන්නටම අනිත් කෙනාගෙ භාෂාව බෑ. ක්ලික් දිස් ක්ලික් දිස් මට ඇහෙනවා. කොහොම හරි කරන හැටි අර ළමයට කියලා දුන්නා. මගේ රටේ දරුවො හැමෝම ඒ වගේ උනොත් අනාගතේ මේ රට කොච්චර ශක්තිමත් වේවිද කියලා මට හිතුනා. කාටවත් බෙදලා වෙන් කරන්න බැරි වෙයි අපේ රට.
එයාලත් එක්ක ගත කරපු සුන්දර කාලයේ මතක ගොඩක් තියෙනවා. තවත් දවසක ඔයාලා එක්ක බෙදා ගන්න එන්නම්.
